Institucionalni repozitorij je arhiv za prikupljanje, čuvanje i distribuciju digitalnih kopija intelektualnog rezultata jedne institucije, posebno istraživačke institucije.[1] Akademski radnici koriste svoje Institucionalne repozitorije za arhiviranje objavljenih radova kako bi povećali svoju vidljivost i saradnju s drugim akademskim radnicima[2] Međutim, većini ovih rezultata koje proizvode univerziteti, akademski radnici i drugi sudionici nemaju efikasan pristup i ne dijele ih.[3] Kao rezultat toga, akademski radnici bi trebali biti uključeni u implementaciju i razvoj projekata Institucionalni repozitorija kako bi mogli naučiti prednosti i svrhu izgradnje istih.
Institucionalni repozitorij se može posmatrati kao "skup usluga koje univerzitet nudi članovima svoje zajednice za upravljanje i distribuciju digitalnih materijala kreiranih od strane institucije i njenih članova zajednice."[4] Za univerzitet, ovo uključuje materijale kao što su: monografije, e-printovi članaka iz akademskih časopisa – i prije (preprint) i poslije (postprint) stručne recenzije – kao i elektronske teze i disertacije (ETD). Institucionalni repozitorij može uključivati i druga digitalna sredstva generisana od strane akademskih radnika, kao što su skupovi podataka, administrativni dokumenti, bilješke sa kursa, objekti učenja, akademski posteri ili zbornici konferencija. Deponovanje materijala u institucionalni repozitorij ponekad nalaže institucija.[5]
Neki od glavnih ciljeva za postojanje institucionalnog repozitorija su da se obezbjedi otvoren pristup institucionalnom istraživačkom rezultatu samoarhiviranjem u repozitorijumu otvorenog pristupa, da se stvori globalna vidljivost za naučna istraživanja institucije i da se pohrani i sačuva druga institucionalna digitalna sredstva, uključujući neobjavljena ili na drugi način lako izgubljiva ("siva") literatura kao što su teze, radni dokumenti ili tehnički izvještaji.